|
Lingua Galega e Literatura. 2º Bach. PAU
Proba de Acceso á Universidade: Proposta da Comisión para 2025
O exame consta de 4 preguntas de resposta obrigatoria, de 2,5 puntos cada unha, das que a terceira e a cuarta teñen posibilidade de elección entre apartados. En todas as preguntas a coherencia, cohesión, corrección gramatical, léxica e ortográfica dos textos elaborados, así como a súa presentación terá unha valoración de 0,5 puntos.
TEXTO
Non serei eu quen diga que as nosas cantareiras (e o cancioneiro popular) non merezan homenaxes. Levan séculos creando cultura de nós e ese xa é mérito dabondo para ter o noso recoñecemento eterno. Pero o Día das Letras naceu para outra cousa.
Dou por feito que van odiarme moitos por este artigo pero ao meu entender a Real Academia Galega (RAG) trabucouse profundamente nesta ocasión. Porque o Día das Letras naceu para recoñecer o traballo autoral de alguén que, dun xeito consciente e constante, elabora unha obra literaria na nosa lingua. Ese non é o caso das cantareiras nin de lonxe. As que pariron os cantares, as nosas coplas populares, fixérono para cantar e expresar un mundo, pero non estaban facendo unha obra literaria. (...)
Non son quen de comprender, e xúrolles que levo dándolle voltas dende que se coñeceu o nomeamento da RAG, que motivos puideron ter para tomar semellante decisión. Necesitaban dedicarlle o día a mulleres? Pois velaí está Anisia Miranda, por exemplo, que foi moito máis que a señora de Neira Vilas. (...)
A RAG vén facendo un labor magnífico dende hai anos. Mais, neste caso, coido que meteron a zoca. En termos literarios non estaban pensando. Quizais noutras cousas paralelas porque, nun plenario tan dividido como o que hai, cómpre quedar ben con todo o mundo. Pero para nós, para os que non estamos na Academia, esta decisión é incomprensible e, sobre todo, allea por completo aos obxectivos que, dende 1963, ten o Día das Letras Galegas.
Imos cantar un mundo o ano que vén. Ímolo pasar moi ben. Pero a nosa sociedade vai despistarse bastante sobre o que significa «letras galegas».
Castro, Francisco: Adaptado de “A Real Academia trabucouse”. La Voz de Galicia (09/07/2024)
PREGUNTA 1. COMUNICACIÓN. ((2+0,5=2,5 puntos)
Lea atentamente o texto anterior e responda estes dous apartados:
1.1. Elabore un resumo seleccionando as ideas principais e sen parafrasear o artigo. Extensión aproximada: 60 palabras (7-8 liñas cunha caligrafía de 8 palabras por liña). (1 punto)
1.2. Indique e explique a tipoloxía textual e o xénero discursivo do artigo. Extensión aproximada: 60 palabras (7-8 liñas cunha caligrafía de 8 palabras por liña). (1 punto)
PREGUNTA 2. REFLEXIÓN SOBRE A LINGUA. (2+0,5=2,5 puntos)
Responda estes dous apartados:
2.1. A partir das relacións semánticas que se establecen entre as palabras do texto de Francisco Castro achegado (hiperonimia, antonimia, sinonimia, etc.), atope un campo semántico representativo que lle permita identificar unha das palabras claves do texto e defínaa adecuadamente. (1 punto)
2.2. Escolla dúas palabras do campo semántico anterior, segménteas en morfemas e indique a función e o valor de cada un deles. (1 punto)
PREGUNTA 3. A LINGUA E OS SEUS FALANTES. (2,5 puntos)
A partir dos prexuízos evidenciados no texto e na viñeta, responda un destes dous apartados:
3.1. . 3.1. Escriba un artigo de opinión co título “Trabucouse a Academia?” (2 puntos)
3.2.Escriba un artigo de opinión co título “O Día das Letras Galegas ou Odiadas Letras Galegas” (2 puntos)
O texto resultante deberá contar con: introdución, corpo da argumentación (dous argumentos como mínimo), e conclusión. Extensión aproximada: 200 palabras (25 liñas cunha caligrafía de 8 palabras por liña).
PREGUNTA 4. EDUCACIÓN LITERARIA. (2+0,5=2,5 puntos)
Lea este poema neotrobadoresco de Álvaro Cunqueiro que foi obxecto de diferentes versións musicais. Elabore un comentario literario en que se analice o contexto histórico e as características deste movemento neotrobadoresco presentes no texto, especialmente a actualización das cantigas medievais. Analice a forma (estrofas, métrica, rima, carácter popular ou culto), os recursos estilísticos (fónicos, morfosintácticos, léxicos) e contido (tema ou temas, voz lírica, destinatarios) e servíndose das características presentes no texto a través de citas deste. Extensión aproximada: 200 palabras (25 liñas cunha caligrafía de 8 palabras por liña). (2 puntos)
No niño novo do vento
hai unha pomba dourada
meu amigo!
Quén poidera namorala!
Canta ao luar e ao mencer
en frauta de verde olivo.
Quén poidera namorala,
meu amigo!
Ten áers de frol recente,
cousas de recén casada,
meu amigo!
Quén poidera namorala!
Tamén ten sombra de sombra.
E andar primeiro de río.
Quén poidera namorala,
meu amigo!
Cantiga nova que se chama Riveira, Álvaro Cunqueiro
4.2. Lea este fragmento do Capítulo III d’A Esmorga, novela que posúe dúas versións cinematográficas, do renovador da prosa na posguerra Eduardo Blanco Amor. Elabore un comentario literario do texto en que se analice o contexto histórico e o contido vinculándoo á forma (xénero discursivo, perspectiva narrativa, figuras literarias, espazo, tempo…) e servíndose das características presentes no texto a través de citas deste. Extensión aproximada: 200 palabras (25 liñas cunha caligrafía de 8 palabras por liña). (2 puntos)
—
—Non, señor, non. Non teño máis nen menos vountade de falar da que tiña onte... O que pasa é que agora cúmpreme remoer ben as cousas antes de as decir. Estiven remoéndoas a noite inteira, que leve o diaño o que dormín, pro as condanadas ensaríllanse todas, en rolda polos miólos i a cabalo unhas das outras, que xa nen sei as que foron antes e as que foron dempois, que hastra me somella que tantas cousas non poideron tere pasado nunha noite, coma cando un soña, que somellan non teren fin e pasan nun istante... Porque eu dígolle que o que pasou nesa noite é coma si pasase nunha chea de noites apegadas unhas ás outras, sen día no meio, ou eisi coma xa dixen denantes... De tal modo que non sei como escomenzare.
—
—Está ben, si señor... Pois os feitos é que estábamos aparvados de cansacio e de bebida e non sabíamos pra onde coller, pois as cousas fóranse pondo de mal en pior, e púñanos medo írmonos a meter onde houbese xente conecida, i a nós conecíannos en todos os sitios onde quixeramos iré...
Blanco Amor, E. (1959). A esmorga. Ed. Citania
2005-2024 |
 ogalego.eu/ogalego.gal ten unha licenza Creative Commons Atribución-Non comercial-Compartir igual 4.0 Internacional. |